Dunin Rodryg (1870–1928), rolnik i przemysłowiec, był jednym z wybitniejszych pionierów postępu techniki rolniczej i przemysłu rolnego w Wielkopolsce. Urodził się 26 VI w Marszewie, w pow. pleszewskim, jako syn Stanisława, uczestnika powstania z r. 1863, i Marii z Baranowskich. Był żonaty z Łucją Taczanowską, primo voto Stanisławową Nieżychowską. Zmarł w Poznaniu 26 X. Osierocił troje dzieci; starszy syn Stanisław poległ śmiercią walecznych w r. 1920 pod Maciejowicami.

Już jako uczeń Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu brał czynny udział w tajnym ruchu oświatowo-społecznym młodzieży. Wyższym studiom rolniczym poświęcił się w Czechach (Dečin) oraz w Niemczech (Lipsk). Po ślubie osiedlił się w majętności żony Granówku w powiecie kościańskim i dzięki wybitnej fachowości oraz wytrwałej pracy doprowadził ten warsztat rolny do wzorowego stanu. Przez założenie gorzelni, kolejki polowej, a zwłaszcza w r. 1912 pierwszej w Poznańskiem deszczownianej instalacji do sztucznego nawadniania pól, dał się poznać w najszerszych kołach polskiego rolnictwa, jako pełen inicjatywy rolnik na wskroś postępowy, który chociaż śmiało wprowadzał inowacje techniczne, przecież dzięki wyjątkowemu zmysłowi krytycznemu umiał zachowywać ekonomiczną równowagę. Pod światły jego kierunek garnęły się liczne zastępy młodych rolników, a ówczesne ośrodki zawodowego postępu rolniczego, zarówno w Poznaniu jak i w Warszawie, zapraszały go do referowania aktualnych zagadnień.

Prócz tej fachowo rolniczej działalności, uzupełnianej przez fachową publicystykę, nie ustawał on w pracy społecznej. Zakładał po wsiach zawodowo-oświatowe kółka rolnicze, organizował i wygłaszał w nich odczyty i pogadanki, a przede wszystkim na terenie ochronki wybudowanej swoim sumptem w Granówku ochraniał dziatwę polską przed germanizacją, z udziałem swej małżonki oraz swych dzieci. Po odstąpieniu Granówka pasierbom wykupił w r. 1923 z niemieckich rąk znanego hakatysty Tiedemanna majętność Ruchocice pod Grodziskiem.

Piastował cały szereg wybitnych stanowisk w wielkopolskich organizacjach przemysłowo-rolnych. Był współzałożycielem i prezesem Rady Naczelnej Spółki Akcyjnej »Akwawit«, która powstała z wykupna niemiecko-żydowskich rektyfikacji, radcą Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego, członkiem rad nadzorczych wielu instytucji, i w. i.

»Dziennik«, nr 250 1928; »Gazeta Rolnicza« nr 44–5 1928; Informacje ustne od p. Katarzyny Załęskiej. 

Tadeusz Vetulani